Info. over het gehoor van een hond

Het Gehoor van Honden: Werking en Anatomie

Het gehoor van honden is vaak beter ontwikkeld dan veel mensen denken. Honden kunnen geluidsfrequenties waarnemen die voor mensen onhoorbaar zijn. Dit is de reden waarom honden zo snel reageren op het geluid van een hondenfluitje, dat ultrasoon is en buiten het bereik van menselijke oren ligt. De oren van honden (en andere dieren) kunnen deze hoge tonen zonder moeite opvangen. In dit artikel worden enkele interessante feiten over het gehoor van honden en de anatomie van hun gehoororganen besproken. Het gehoororgaan van honden bestaat uit drie delen: het uitwendige oor, het middenoor en het inwendige oor. We bespreken deze onderdelen hieronder.

Voor sommige honden kunnen harde geluiden, zoals vuurwerk of feestjes, een probleem vormen. Gelukkig zijn er gehoorkappen beschikbaar voor honden die dit helpen te verhelpen.

Uitwendig Oor

Het uitwendige oor van honden bestaat uit drie delen: de oorschelp, de uitwendige gehoorgang en het trommelvlies. De oorschelpen, die bestaan uit kraakbeen en bedekt zijn met huid en haren, vangen geluiden op en helpen de richting van het geluid te bepalen. Ze fungeren ook als klankbord, waardoor het geluid versterkt wordt, vergelijkbaar met hoe mensen hun hand achter hun oor houden om beter te horen.

Het geluid dat door de oorschelp wordt opgevangen, reist via de uitwendige gehoorgang naar het trommelvlies. De gehoorgang van honden heeft een L-vorm: eerst loopt hij recht naar beneden en buigt daarna naar binnen. Dit is anders dan bij mensen. De gehoorgang bevat klieren die oorsmeer produceren, wat samen met haartjes helpt om vuil buiten te houden. Het trommelvlies bevindt zich aan het einde van de gehoorgang en begint te trillen zodra het geluid het raakt.

Middenoor

Het middenoor bestaat uit drie kleine botjes in de trommelholte, die via de Buis van Eustachius in verbinding staan met de neus- en keelholte. Dit zorgt ervoor dat luchtdrukverschillen gecompenseerd worden, zodat het trommelvlies in balans blijft. De drie botjes – de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel – versterken het geluid en beschermen het binnenoor tegen te sterke trillingen. Uiteindelijk wordt het geluid via de stijgbeugel doorgegeven aan het ovale venster, dat toegang biedt tot het binnenoor.

Binnenoor

Het binnenoor bestaat uit het evenwichtsorgaan en de spiraalvormige cochlea (slakkenhuis), met daarin het orgaan van Corti. Dit orgaan zet de inkomende trillingen om in elektrische signalen, die via de gehoorzenuw naar de hersenen worden gestuurd. Het evenwichtsorgaan helpt de hersenen informatie te krijgen over de positie van het hoofd, terwijl de cochlea de trillingen omzet in zenuwimpulsen die het geluid vertegenwoordigen.

Geluidslokalisatie

Honden kunnen geluiden nauwkeurig lokaliseren door te vergelijken hoe sterk geluidsgolven hun linker- en rechteroor bereiken en het tijdsverschil tussen deze twee. Grotere oren helpen hierbij omdat de afstand tussen de oren groter is, waardoor het verschil in aankomsttijd en volume tussen links en rechts duidelijker wordt. Honden kunnen ook last hebben van echo's, maar leren deze in hun ontwikkeling te negeren.

Dankzij hun beweegbare oorschelpen kunnen honden geluiden beter richten en opvangen. Honden met staande oren hebben hierbij een voordeel, terwijl honden met hangende oren een deel van het geluid blokkeren, waardoor hun vermogen om geluiden nauwkeurig te lokaliseren iets beperkter is.

Frequentie

Honden kunnen geluiden horen in een bereik van 47.000 tot 65.000 Hz, terwijl mensen meestal alleen geluiden tot 20.000 Hz kunnen waarnemen. Dit betekent dat honden veel gevoeliger zijn voor hoge frequenties. Dit verklaart waarom sommige honden angstig reageren op geluiden die voor mensen onopvallend zijn, zoals stofzuigers of bepaald elektrisch gereedschap, die pieptonen produceren die voor honden storend of zelfs pijnlijk kunnen zijn.

Evolutie van het Gehoor

Het uitstekende gehoor van honden is waarschijnlijk een evolutionaire aanpassing die hen helpt om kleine prooidieren te detecteren en te vangen. Hoewel sommige wilde hondachtigen, zoals wolven, ook grotere prooien jagden, bleek uit onderzoek dat veel wolven voornamelijk kleine knaagdieren aten. Het vermogen om de hoge frequentiegeluiden van deze kleine dieren te horen was essentieel voor hun overleving.

Gedragsimplicaties

Het gevoelige gehoor van honden kan verklaren waarom sommige honden angst of stress vertonen bij geluiden die voor mensen niet alarm slaan. Het is belangrijk voor hondenbezitters om zich bewust te zijn van de geluidsomgeving van hun huisdieren en voor een comfortabele en veilige omgeving te zorgen.

De Rol van Hondenoren in Communicatie

Hondenoren spelen een belangrijke rol in de communicatie, doordat ze snel van positie kunnen veranderen. De positie van de oren geeft vaak visuele signalen door over de gemoedstoestand van de hond. Wanneer de oren naar voren wijzen, kan dit betekenen dat de hond ofwel geïnteresseerd is in iets of agressief is. Een onderdanige hond houdt de oren vaak naar beneden, terwijl een angstige hond de oren plat tegen het hoofd drukt.

Oorproblemen bij Honden

Oorproblemen komen veel voor bij honden en uiten zich vaak in constant hoofdschudden, krabben aan de oren en een onaangename geur van oorsmeer. De meest voorkomende oorzaak is de aanwezigheid van oormijten. Honden met hangende oren, zoals spaniels, hebben vaak meer last van ooraandoeningen dan honden met staande oren, zoals Duitse Herdershonden. Sommige rassen zijn genetisch vatbaar voor doofheid, vooral honden met een volledig witte vacht. Oudere honden kunnen ook last krijgen van verminderd gehoor of zelfs doofheid. Evenwichtsproblemen door ooraandoeningen kunnen op elke leeftijd voorkomen en worden vaak veroorzaakt door ontstekingen in de gehoorgang. Daarom is het belangrijk om de oren van uw hond regelmatig te controleren en schoon te maken. Dierenartsen kunnen hierbij helpen en adviseren wanneer dit nodig is.

Anatomie van het Oor

Het oor van een hond bestaat uit het uitwendige oor, de oorschelp, en het inwendige oor. De oorschelpen vangen geluidsgolven op en richten ze naar het trommelvlies. De trillingen die op het trommelvlies ontstaan, worden versterkt in het middenoor en doorgegeven aan het inwendige oor. In het inwendige oor worden deze trillingen omgezet in zenuwimpulsen die naar de hersenen worden gestuurd voor verdere verwerking.